Het verhaal van Ilona en Nicole

Ilona (26) en Nicole (38) uit Nijmegen zijn nu bijna een jaar maatjes via de Vriendendienst van RIBW Nijmegen & Rivierenland. Met veel plezier. “We zijn flexibel in onze afspraken, maar zien elkaar in principe om de week”, vertelt Ilona. “Dan koken we samen, spelen een spelletje of laten samen de hond uit. Het is leuk om iets voor iemand te betekenen.”

De broer van Ilona is lange tijd maatje geweest voor iemand die na jaren van ziekte is overleden. “Het was een dankbaar iets om te doen en dat heeft mij aan het denken gezet.” Ilona werkt fulltime als functioneel beheerder en heeft daarom bij de aanmelding aangegeven dat ze alleen doordeweeks in de avond kan afspreken. Ook haar maatje Nicole heeft drie dagen in de week iets te doen. Op maandag en vrijdag werkt ze op een manege en dinsdag is haar RIBW-dag. “Bij het maken van de afspraak zijn we flexibel”, vertelt ze. “We hebben geen vaste dag, maar kijken iedere keer in de agenda. En er kan altijd iets tussenkomen.”

In de familie

Nicole weet sinds haar 27ste dat ze een bipolaire stoornis heeft. “Dat zit in de familie, mijn oom en neef hebben het ook. Toen ik in een flinke dip terechtkwam, was het volgens mijn moeder goed om me te laten testen. Daaruit bleek dat ik het ook heb.” Nicole heeft geen groot netwerk. “Een vriendin van me is jong overleden en een andere vriendin zie ik niet vaak. Mijn wereld werd zo steeds kleiner en mijn ouders gaven aan dat ik een vangnet nodig heb. Ik wil ook met iemand anders dan mijn ouders over dingen kunnen praten.”

Spelletjes en knutselen

Haar RIBW-begeleider vroeg of het maatjesproject niet iets voor haar is. Daar had ze wel interesse in. Eens in de twee weken komt Ilona nu in de avond langs om wat leuks te doen. Ze koken samen, drinken thee of kletsen wat. Ilona: “Ik ben een spelletjesfanaat en we spelen dan ook geregeld een spelletje. Ik ken veel spelletjes en neem Nicole daarin mee.” Ook knutselen is een gedeelde hobby. De twee maakten samen 3D-kaarten en probeerden voor het eerst diamond painting. Nicole: “Dat is wel een gepriegel. Ik kon op een gegeven moment de kleur groen niet meer zien!”

Liefde voor honden

De grootste gemene deler is toch wel hun liefde voor honden. Nicole heeft sinds kort een puppy en de ouders van Ilona hebben ook altijd honden en puppy’s. “Dat was ook mijn enige vereiste: een maatje moet wel van katten en honden houden”, zegt Nicole lachend. Tijdens de afspraak laten ze samen de pup uit en praten over de opvoeding van het hondje. “Ik ben ook een keer mee geweest naar de ouders van Ilona om hun honden te zien. Ik vond het bijzonder dat ik daar met open armen werd ontvangen.”

Voelt als vriendschap

Het voelt voor beiden als een vriendschap. Ilona: “We zijn na kennismakingsgesprekken aan elkaar gekoppeld en de eerste keer is de begeleider erbij. Je wordt niet koud bij elkaar gezet met ‘zoek het maar uit’. We maakten kort kennis en hebben de verwachtingen besproken. Na 1 of 2 maanden heb je dan allebei contact met de begeleider om te bespreken hoe het gaat. Mocht er geen klik zijn, dan ga je in gesprek om eventueel van maatje wisselen.” Nicole: “Bij ons klikte het meteen en het gaat heel goed. We kunnen overal over praten. Ik vind het fijn om de mening van een ander te horen. Met meerdere meningen kan ik uiteindelijk mijn eigen mening vormen.”

Betekenisvolle ontmoeting

Het mooiste van het maatjesproject vindt Ilona dat ze er veel uit haalt. “Het kost niet veel en ik kan wel veel geven. Het is mooi om op deze manier iets voor iemand te betekenen. Ik kan het iedereen aanraden. Het is interessant om iemand te ontmoeten met een ander leven. Mijn broer vindt het leuk dat ik het zijn van een maatje van hem heb overgenomen.”

Kanttekening: de afbeelding bij dit ervaringsverhaal is een stockfoto, geen afbeelding van Ilona en Nicole.