Het verhaal van Sjoerd

Stress

"Na de eerste paniekaanval had ik er een lange tijd geen last van. Het waren de coronajaren en daardoor had ik geen stress van verschillende factoren bij elkaar, zoals sport en school. Maar toen ik na corona weer ging studeren, kwamen de paniekaanvallen terug. Voornamelijk op het moment als ik een tentamenweek had, wat voor nog meer stress zorgde."

Sjoerd vond het lastig om paniekaanvallen te krijgen als er andere mensen bij waren. "Ik was goed in mijn gevoelens verstoppen en liet de paniek pas toe als ik thuis was. Maar ik had die ruimte ook nodig om me te kunnen concentreren op mijn gevoel, en niet hoeven stilstaan bij wat de paniekaanval deed bij de mensen om mij heen."

Hulp zoeken

Na een periode van ontkenning zocht Sjoerd toch hulp voor zijn paniekaanvallen. "Helaas ligt er nog steeds een taboe op het zoeken van professionele hulp. Ik heb heel lang gedacht dat mijn problemen niet erg genoeg waren of dat ik het niet waard was om hulp te krijgen. Ook dacht ik dat ik het zelf op kon lossen. Maar een oplossing vinden is veel makkelijker met professionele hulp."

In eerste instantie ging Sjoerd aan de slag met een psycholoog. Dat hielp, maar bleek toch niet voldoende. "Ik kon door mijn angsten mijn draai maar niet vinden in het studentenhuis waar ik woonde. Ook bleek ik een onderliggende depressie te hebben. Ik had dus echt meer hulp nodig. Gelukkig kon ik een tijd terecht bij de RIBW Nijmegen & Rivierenland. Ik woonde in één van hun huizen waar ik een traject volgde om meer grip te krijgen op de dingen die ik graag in mijn leven wil doen. Zonder dat mijn depressie of angsten teveel in de weg zitten".

Rust

Na drie jaar kan Sjoerd zeggen dat hij geen paniekaanvallen meer heeft. "Ook woon ik inmiddels op mezelf. Die rust helpt me. Wel komt er nog steeds een begeleider van de RIBW bij me thuis. Samen bekijken we wat ik wél kan. Kleine dingen. Zoals buiten een rondje lopen met muziek op. Ik zou graag weer willen studeren. Dat komt wel, maar ik heb nog even tijd nodig."