Het verhaal
van Paul

Paul (41) wil graag zijn verhaal vertellen. Hij praat graag, en wil ook een gezicht geven aan mensen als hij. Tweemaal had hij een psychose waarvoor hij gedwongen werd opgenomen, de eerste zo’n vijftien jaar geleden. “Je weet niet wat je overkomt. Je bent niet meer echt in de werkelijkheid. De tweede keer was het nog heftiger. Alsof je in een nare film zit waaruit je niet kunt ontsnappen.”

Het begon met een manische periode, waarin hij hele nachten doorging op zijn computer. “Er zat helemaal geen rem meer op. Ik heb een schizo-affectieve stoornis, een soort neefje van schizofrenie, waardoor je gevoeliger bent voor psychoses. Goed te controleren met medicijnen, maar die had ik aan de straat gezet tijdens een opruimmanie. Zo verward was ik. De tweede keer maakte ik flinke schulden, door online van alles te bestellen.”

Vrijheid

Na jaren van beschermd wonen, woont hij op zichzelf. “Hier is het rustig, veilig; het is fijn wonen hier. En ik ben heel blij met deze woning voor mezelf. Dit is mijn plek, dit is vrijheid. Nieuwe contacten opbouwen is nog wel lastig voor me. Ik ken wel mensen, maar vooral van gezicht. Daar praat ik over met mijn begeleidster Eva. Zij is een klankbord voor me. We praten over contact leggen, over plannen en problemen.”

Betaald werk is zijn doel. Maar heel makkelijk is dat niet met zijn achtergrond, zonder diploma of ervaring. Daarom werkt Paul nu vrijwillig bij team Herstel van de RIBW, als ervaringsdeskundige. “Ik wil laten zien hoe herstel eruit ziet. Elke donderdag is er een inloopmiddag en kunnen mensen hun verhaal delen. Het is fijn om zo een bijdrage te kunnen leveren.”

Kleine stapjes

Eva, ambulant woonbegeleider, komt nu vier jaar bij Paul, vanaf het moment dat hij alleen ging wonen. Eerst eens in de week, nu eens in de twee weken. “Ik vind het heel knap hoe hij bezig is met zijn herstelproces. En dat hij na opnames en beschermd wonen, nu succesvol zelfstandig woont. Hij is op zoek naar wat hij wil, dat gaat met kleine stapjes, en soms een kleine terugval. Ik denk en kijk mee en sta hierbij naast hem.”

Wandelgroep

Nieuwe mensen leren kennen gaat bijvoorbeeld niet vanzelf. “Hij heeft lang in de knoop gezeten en zich op sommige vlakken anders ontwikkeld. Is wat je doet helpend? Kun je het ook anders aanpakken? Mijn blik van buitenaf steunt hem. Ook zoeken we naar werk en activiteiten buitenshuis, we kijken waar zijn wensen liggen en wat er past. Zoals een wandelgroep; hij is door zijn budget wat beperkter in wat hij kan doen.”

De afgelopen jaren heeft Paul met een andere blik leren kijken naar zijn ziekte. “Niet zoals vroeger, maar met de blik van nu: we focussen op het gezonde. Daarvoor volgde hij cursussen bij team Herstel van de RIBW, en werd hij begeleid door een psycholoog. Hij is een hele harde werker die stappen maakt op heel veel gebieden. Die groei is mooi om te zien.”